کد مطلب:955 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:345
احکام شکار کردن با اسلحه
مسأله 2609 ـ اگر حیوان حلال گوشت وحشی را با اسلحه شكار كنند، با پنج شرط حلال و بدنش پاك است:
اول ـ آنكه اسلحه شكار مثل كارد و شمشیر برنده باشد، یا مثل نیزه و تیر، تیز باشد كه به واسطه تیز بودن، بدن حیوان را پاره كند و اگر به وسیله دام یا چوب و سنگ و مانند اینها حیوانی را شكار كنند، پاك نمی شود و خوردن آنهم حرام است. و اگر حیوانی را با تفنگ شكار كند، چنانچه گلوله آن تیز باشد كه در بدن حیوان فرو رود و آنرا پاره كند پاك و حلال است، و اگر گلوله تیز نباشد بلكه با فشار در بدن حیوان فرو رود و حیوان را بكشد، یا به واسطه حرارتش بدن حیوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حیوان بمیرد پاك و حلال بودنش اشكال دارد.
دوم ـ كسی كه شكار می كند باید مسلمان باشد یا بچه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد، و اگر كافر یا كسی كه اظهار دشمنی با اهل بیت پیغمبر صلی الله علیه وآلهوسلم می كند، حیوانی را شكار نماید، آن شكار حلال نیست.
ســوم ـ اسلحه را برای شكار كردن حیوان بكار برد و اگر مثلاً جائی را نشان كند و اتفاقاً حیوانی را بكشد، آن حیوان پاك نیست و خوردن آنهم حرام است.
چهارم ـ در وقت بكار بردن اسلحه نام خدا را ببرد و چنانچه عمداً نام خدا را نبرد شكار حلال نمی شود، ولی اگر فراموش كند اشكال ندارد. حسب اجماع علماء و خبر موسی بن بكر.
پنجـم ـ وقتی به حیوان برسد كه مرده باشد، یا اگر زنده است به اندازه سر بریدن آن وقت نباشد و چنانچه به اندازه سر بریدن وقت باشد و سر حیوان را نبرد تا بمیرد، حرام است.
مسأله 2610 ـ اگر دو نفر حیوانی را شكار كنند، و یكی از آنان مسلمان و دیگری كافر باشد، یا یكی از آن دو نام خدا را ببرد و دیگری عمداً نام خدا را نبرد، آن حیوان حلال نیست.
مسأله 2611 ـ اگر بعد از آنكه حیوانی را تیر زدند مثلاً در آب بیفتد، و انسان بداند كه حیوان به واسطه تیر و افتادن در آب جان داده، حلال نیست، بلكه اگر شك كند كه فقط برای تیر بوده یا نه، حلال نمی باشد.
مسأله 2612 ـ اگر با سگ غصبی یا اسلحه غصبی حیوانی را شكار كند، شكار حلال است و مال خود او می شود، ولی گذشته از اینكه گناه كرده، باید اجرت اسلحه یا سگ را به صاحبش بدهد.
مسأله 2613 ـ اگر با شمشیر یا چیز دیگری كه شكار كردن با آن صحیح است با شرطهائی كه گفته شد، حیوانی را دو قسمت كنند، و سر و گردن در یك قسمت بماند و انسان وقتی برسد كه حیوان جان داده باشد، هر دو قسمت حلال است، و همچنین است اگر حیوان زنده باشد، ولی به اندازه سربریدن وقت نباشد، اما اگر به اندازه سر بریدن وقت باشد و ممكن باشد كه مقداری زنده بماند، قسمتی كه سر و گردن ندارد حرام و قسمتی كه سر و گردن دارد، اگر سر آنرا به دستوری كه در شرع معین شده ببرند حلال، وگرنه آنهم حرام می باشد.
مسأله 2614 ـ اگر با چوب یا سنگ یا چیز دیگری كه شكار كردن با آن صحیح نیست حیوانی را دو قسمت كنند، قسمتی كه سر و گردن ندارد حرام است، و قسمتی كه سر و گردن دارد، اگر زنده باشد و ممكن باشد كه مقداری زنده بماند، و سر آنرا به دستوری كه در شرع معین شده ببرند حلال، وگرنه آن قسمت هم حرام می باشد.
مسأله 2615 ـ اگر حیوانی را شكار كنند، یا سر ببرند و بچه زنده ای از آن بیرون آید چنانچه آن بچه را به دستوری كه در شرع معین شده سر ببرند حلال و گرنه حرام می باشد.
مسأله 2616 ـ اگر حیوانی را شكار كنند یا سر ببرند و بچه مرده ای از شكمش بیرون آورند، چنانچه خلقت آن بچه كامل باشد و مو یا پشم در بدنش روئیده باشد، پاك و حلال است.
شكار كردن با سگ شكاری
مسأله 2617 ـ اگر سگ شكاری، حیوان وحشی حلال گوشتی را شكار كند، پاك بودن و حلال بودن آن حیوان شش شرط دارد:
اول ـ سگ بطوری تربیت شده باشد كه هر وقت آنرا برای گرفتن شكار بفرستند برود، و هر وقت از رفتن جلوگیری كنند بایستد و نیز بنابر احتیاط واجب باید عادتش این باشد كه تا صاحبش نرسد از شكار نخورد، ولی اگر اتفاقاً شكار را بخورد اشكال ندارد.
دوم ـ صاحبش آنرا بفرستد و اگر پیش خود دنبال شكار رود و حیوان را شكار كند، خوردن آن حیوان حرام است، بلكه اگر پیش خود دنبال شكار رود و بعداً صاحبش بانگ بزند كه زودتر آنرا به شكار برساند، اگر چه به واسطه صدای صاحبش شتاب كند، بنابر احتیاط واجب باید از خوردن آن شكار خودداری نماید.
ســوم ـ كسی كه سگ را می فرستد باید مسلمان باشد یا بچه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد، و اگر كافر یا كسی كه اظهار دشمنی با اهل بیت پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم می كند سگ را بفرستد، شكار آن سگ حرام است.
چهارم ـ وقت فرستادن سگ نام خدا را ببرد و اگر عمداً نام خدا را نبرد، آن شكار حرام است ولی اگر فراموش كند اشكال ندارد.
پنجـم ـ شكار به واسطه زخمی كه از دندان سگ پیدا كرده بمیرد پس اگر سگ، شكار را خفه كند، یا شكار از دویدن یا ترس بمیرد حلال نیست.
ششــم ـ كسی كه سگ را فرستاده، وقتی برسد كه حیوان مرده باشد، یا اگر زنده است به اندازه سربریدن آن وقت نباشد، و چنانچه وقتی برسد كه به اندازه سربریدن وقت باشد، مثلاً حیوان چشم یا دم خود را حركت دهد، یا پای خود را به زمین بزند، چنانچه سر حیوان را نبرد تا بمیرد حلال نیست.
مسأله 2618 ـ كسی كه سگ را فرستاده اگر وقتی برسد كه بتواند سر حیوان را ببرد، چنانچه مثلاً به واسطه بیرون آوردن كارد و مانند آن وقت بگذرد و آن حیوان بمیرد حلال است، ولی اگر چیزی همراه او نباشد كه با آن، سر حیوان را ببرد و حیوان بمیرد، احتیاط واجب آنست كه از خوردن آن خودداری كنند.
مسأله 2619 ـ اگر چند سگ را بفرستد و با هم حیوانی را شكار كنند، چنانچه همه آنها دارای شرطهائی كه گفته شد بوده اند، شكار حلال است، و اگر یكی از آنها دارای آن شرطها نبوده، شكار حرام است.
مسأله 2620 ـ اگر سگ را برای شكار حیوانی بفرستد و آن سگ حیوان دیگری را شكار كند، آن شكار حلال و پاك است، و نیز اگر آن را با حیوان دیگری شكار كند، هر دوی آنها حلال و پاك می باشند.
مسأله 2621 ـ اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند و یكی از آنها كافر باشد، یا عمداً نام خدا را نبرد، آن شكار حرام است، و نیز اگر یكی از سگهائی را كه فرستاده اند به طوری كه گفته شد تربیت شده نباشد، آن شكار حرام می باشد.
مسأله 2622 ـ اگر باز یا حیوان دیگری غیر سگ شكاری حیوانی را شكار كنند، آن شكار حلال نیست، ولی اگر وقتی برسند كه حیوان زنده باشد، و به دستوری كه در شرع معین شده سر آنرا ببرند حلال است.
صــــید مـاهی
مسأله 2623 ـ اگر ماهی فلس دار را زنده از آب بگیرند و بیرون آب جان دهد، پاك و خوردن آن حلال است، و چنانچه در آب بمیرد پاك است، ولی خوردن آن حرام می باشد، و ماهی بی فلس را اگر چه زنده از آب بگیرند و بیرون آب جان دهد حرام است.
مسأله 2624 ـ اگر ماهی از آب بیرون بیفتد، یا موج آنرا بیرون بیندازد، یا آب فرو رود و ماهی در خشكی بماند، چنانچه پیش از آنكه بمیرد، با دست یا به وسیله دیگر كسی آنرا بگیرد، بعد از جان دادن حلال است.
مسأله 2625 ـ كسی كه ماهی را صید می كند، لازم نیست مسلمان باشد و در موقع گرفتن، نام خدا را ببرد، ولی مسلمان، باید بداند كه كافر آن را زنده گرفته.
مسأله 2626 ـ ماهی مرده ای كه معلوم نیست آنرا زنده از آب گرفته اند یا مرده، چنانچه در دست مسلمان باشد، حلال است و اگر در دست كافر باشد، اگر چه بگوید آنرا زنده گرفته ام حرام می باشد.
مسأله 2627 ـ لازم نیست كه از خوردن ماهی زنده خودداری كرد.
مسأله 2628 ـ اگر ماهی زنده را بریان كند، یا در بیرون آب پیش از جان دادن بكشند، لازم نیست كه از خوردن آن خودداری نمایند.
مسأله 2629 ـ اگر ماهی را بیرون آب دو قسمت كنند و یك قسمت آن در حالی كه زنده است در آب بیفتد، لازم نیست از قسمتی كه بیرون آب مانده اجتناب نمایند، و می توانند آنرا بخورند.
صـــید مــلخ
مسأله 2630 ـ اگر ملخ را با دست یا به وسیله دیگری زنده بگیرند، خوردن آن حلال است، و لازم نیست كسی كه آنرا می گیرد مسلمان باشد و در موقع گرفتن، نام خدا را ببرد، ولی اگر ملخ مرده ای در دست كافر باشد و معلوم نباشد كه آنرا زنده گرفته یا نه، اگر چه بگوید زنده گرفته ام حلال نیست.
مسأله 2631 ـ خوردن ملخی كه بال در نیاورده و نمی تواند پرواز كند حرام است.
اول ـ آنكه اسلحه شكار مثل كارد و شمشیر برنده باشد، یا مثل نیزه و تیر، تیز باشد كه به واسطه تیز بودن، بدن حیوان را پاره كند و اگر به وسیله دام یا چوب و سنگ و مانند اینها حیوانی را شكار كنند، پاك نمی شود و خوردن آنهم حرام است. و اگر حیوانی را با تفنگ شكار كند، چنانچه گلوله آن تیز باشد كه در بدن حیوان فرو رود و آنرا پاره كند پاك و حلال است، و اگر گلوله تیز نباشد بلكه با فشار در بدن حیوان فرو رود و حیوان را بكشد، یا به واسطه حرارتش بدن حیوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حیوان بمیرد پاك و حلال بودنش اشكال دارد.
دوم ـ كسی كه شكار می كند باید مسلمان باشد یا بچه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد، و اگر كافر یا كسی كه اظهار دشمنی با اهل بیت پیغمبر صلی الله علیه وآلهوسلم می كند، حیوانی را شكار نماید، آن شكار حلال نیست.
ســوم ـ اسلحه را برای شكار كردن حیوان بكار برد و اگر مثلاً جائی را نشان كند و اتفاقاً حیوانی را بكشد، آن حیوان پاك نیست و خوردن آنهم حرام است.
چهارم ـ در وقت بكار بردن اسلحه نام خدا را ببرد و چنانچه عمداً نام خدا را نبرد شكار حلال نمی شود، ولی اگر فراموش كند اشكال ندارد. حسب اجماع علماء و خبر موسی بن بكر.
پنجـم ـ وقتی به حیوان برسد كه مرده باشد، یا اگر زنده است به اندازه سر بریدن آن وقت نباشد و چنانچه به اندازه سر بریدن وقت باشد و سر حیوان را نبرد تا بمیرد، حرام است.
مسأله 2610 ـ اگر دو نفر حیوانی را شكار كنند، و یكی از آنان مسلمان و دیگری كافر باشد، یا یكی از آن دو نام خدا را ببرد و دیگری عمداً نام خدا را نبرد، آن حیوان حلال نیست.
مسأله 2611 ـ اگر بعد از آنكه حیوانی را تیر زدند مثلاً در آب بیفتد، و انسان بداند كه حیوان به واسطه تیر و افتادن در آب جان داده، حلال نیست، بلكه اگر شك كند كه فقط برای تیر بوده یا نه، حلال نمی باشد.
مسأله 2612 ـ اگر با سگ غصبی یا اسلحه غصبی حیوانی را شكار كند، شكار حلال است و مال خود او می شود، ولی گذشته از اینكه گناه كرده، باید اجرت اسلحه یا سگ را به صاحبش بدهد.
مسأله 2613 ـ اگر با شمشیر یا چیز دیگری كه شكار كردن با آن صحیح است با شرطهائی كه گفته شد، حیوانی را دو قسمت كنند، و سر و گردن در یك قسمت بماند و انسان وقتی برسد كه حیوان جان داده باشد، هر دو قسمت حلال است، و همچنین است اگر حیوان زنده باشد، ولی به اندازه سربریدن وقت نباشد، اما اگر به اندازه سر بریدن وقت باشد و ممكن باشد كه مقداری زنده بماند، قسمتی كه سر و گردن ندارد حرام و قسمتی كه سر و گردن دارد، اگر سر آنرا به دستوری كه در شرع معین شده ببرند حلال، وگرنه آنهم حرام می باشد.
مسأله 2614 ـ اگر با چوب یا سنگ یا چیز دیگری كه شكار كردن با آن صحیح نیست حیوانی را دو قسمت كنند، قسمتی كه سر و گردن ندارد حرام است، و قسمتی كه سر و گردن دارد، اگر زنده باشد و ممكن باشد كه مقداری زنده بماند، و سر آنرا به دستوری كه در شرع معین شده ببرند حلال، وگرنه آن قسمت هم حرام می باشد.
مسأله 2615 ـ اگر حیوانی را شكار كنند، یا سر ببرند و بچه زنده ای از آن بیرون آید چنانچه آن بچه را به دستوری كه در شرع معین شده سر ببرند حلال و گرنه حرام می باشد.
مسأله 2616 ـ اگر حیوانی را شكار كنند یا سر ببرند و بچه مرده ای از شكمش بیرون آورند، چنانچه خلقت آن بچه كامل باشد و مو یا پشم در بدنش روئیده باشد، پاك و حلال است.
شكار كردن با سگ شكاری
مسأله 2617 ـ اگر سگ شكاری، حیوان وحشی حلال گوشتی را شكار كند، پاك بودن و حلال بودن آن حیوان شش شرط دارد:
اول ـ سگ بطوری تربیت شده باشد كه هر وقت آنرا برای گرفتن شكار بفرستند برود، و هر وقت از رفتن جلوگیری كنند بایستد و نیز بنابر احتیاط واجب باید عادتش این باشد كه تا صاحبش نرسد از شكار نخورد، ولی اگر اتفاقاً شكار را بخورد اشكال ندارد.
دوم ـ صاحبش آنرا بفرستد و اگر پیش خود دنبال شكار رود و حیوان را شكار كند، خوردن آن حیوان حرام است، بلكه اگر پیش خود دنبال شكار رود و بعداً صاحبش بانگ بزند كه زودتر آنرا به شكار برساند، اگر چه به واسطه صدای صاحبش شتاب كند، بنابر احتیاط واجب باید از خوردن آن شكار خودداری نماید.
ســوم ـ كسی كه سگ را می فرستد باید مسلمان باشد یا بچه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد، و اگر كافر یا كسی كه اظهار دشمنی با اهل بیت پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم می كند سگ را بفرستد، شكار آن سگ حرام است.
چهارم ـ وقت فرستادن سگ نام خدا را ببرد و اگر عمداً نام خدا را نبرد، آن شكار حرام است ولی اگر فراموش كند اشكال ندارد.
پنجـم ـ شكار به واسطه زخمی كه از دندان سگ پیدا كرده بمیرد پس اگر سگ، شكار را خفه كند، یا شكار از دویدن یا ترس بمیرد حلال نیست.
ششــم ـ كسی كه سگ را فرستاده، وقتی برسد كه حیوان مرده باشد، یا اگر زنده است به اندازه سربریدن آن وقت نباشد، و چنانچه وقتی برسد كه به اندازه سربریدن وقت باشد، مثلاً حیوان چشم یا دم خود را حركت دهد، یا پای خود را به زمین بزند، چنانچه سر حیوان را نبرد تا بمیرد حلال نیست.
مسأله 2618 ـ كسی كه سگ را فرستاده اگر وقتی برسد كه بتواند سر حیوان را ببرد، چنانچه مثلاً به واسطه بیرون آوردن كارد و مانند آن وقت بگذرد و آن حیوان بمیرد حلال است، ولی اگر چیزی همراه او نباشد كه با آن، سر حیوان را ببرد و حیوان بمیرد، احتیاط واجب آنست كه از خوردن آن خودداری كنند.
مسأله 2619 ـ اگر چند سگ را بفرستد و با هم حیوانی را شكار كنند، چنانچه همه آنها دارای شرطهائی كه گفته شد بوده اند، شكار حلال است، و اگر یكی از آنها دارای آن شرطها نبوده، شكار حرام است.
مسأله 2620 ـ اگر سگ را برای شكار حیوانی بفرستد و آن سگ حیوان دیگری را شكار كند، آن شكار حلال و پاك است، و نیز اگر آن را با حیوان دیگری شكار كند، هر دوی آنها حلال و پاك می باشند.
مسأله 2621 ـ اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند و یكی از آنها كافر باشد، یا عمداً نام خدا را نبرد، آن شكار حرام است، و نیز اگر یكی از سگهائی را كه فرستاده اند به طوری كه گفته شد تربیت شده نباشد، آن شكار حرام می باشد.
مسأله 2622 ـ اگر باز یا حیوان دیگری غیر سگ شكاری حیوانی را شكار كنند، آن شكار حلال نیست، ولی اگر وقتی برسند كه حیوان زنده باشد، و به دستوری كه در شرع معین شده سر آنرا ببرند حلال است.
صــــید مـاهی
مسأله 2623 ـ اگر ماهی فلس دار را زنده از آب بگیرند و بیرون آب جان دهد، پاك و خوردن آن حلال است، و چنانچه در آب بمیرد پاك است، ولی خوردن آن حرام می باشد، و ماهی بی فلس را اگر چه زنده از آب بگیرند و بیرون آب جان دهد حرام است.
مسأله 2624 ـ اگر ماهی از آب بیرون بیفتد، یا موج آنرا بیرون بیندازد، یا آب فرو رود و ماهی در خشكی بماند، چنانچه پیش از آنكه بمیرد، با دست یا به وسیله دیگر كسی آنرا بگیرد، بعد از جان دادن حلال است.
مسأله 2625 ـ كسی كه ماهی را صید می كند، لازم نیست مسلمان باشد و در موقع گرفتن، نام خدا را ببرد، ولی مسلمان، باید بداند كه كافر آن را زنده گرفته.
مسأله 2626 ـ ماهی مرده ای كه معلوم نیست آنرا زنده از آب گرفته اند یا مرده، چنانچه در دست مسلمان باشد، حلال است و اگر در دست كافر باشد، اگر چه بگوید آنرا زنده گرفته ام حرام می باشد.
مسأله 2627 ـ لازم نیست كه از خوردن ماهی زنده خودداری كرد.
مسأله 2628 ـ اگر ماهی زنده را بریان كند، یا در بیرون آب پیش از جان دادن بكشند، لازم نیست كه از خوردن آن خودداری نمایند.
مسأله 2629 ـ اگر ماهی را بیرون آب دو قسمت كنند و یك قسمت آن در حالی كه زنده است در آب بیفتد، لازم نیست از قسمتی كه بیرون آب مانده اجتناب نمایند، و می توانند آنرا بخورند.
صـــید مــلخ
مسأله 2630 ـ اگر ملخ را با دست یا به وسیله دیگری زنده بگیرند، خوردن آن حلال است، و لازم نیست كسی كه آنرا می گیرد مسلمان باشد و در موقع گرفتن، نام خدا را ببرد، ولی اگر ملخ مرده ای در دست كافر باشد و معلوم نباشد كه آنرا زنده گرفته یا نه، اگر چه بگوید زنده گرفته ام حلال نیست.
مسأله 2631 ـ خوردن ملخی كه بال در نیاورده و نمی تواند پرواز كند حرام است.